Er waren eens een Braziliaanse aanstaande minister van Onderwijs en een presidentiële hond. Die hadden op het eerste gezicht weinig met elkaar te maken. En toch ook weer wel.
Carlos Alberto Decotelli was zo dichtbij. Hij zou de derde minister van Onderwijs in het kabinet van president Jair Bolsonaro worden. Bolsonaro verslijt zijn ministers namelijk nog sneller dan ik mijn tandenborstels. Al tien ministers werden er sinds zijn aantreden anderhalf jaar geleden ontslagen of stapten zelf op. Het lijkt vooral ingewikkeld om mensen te vinden voor het ministerie van Gezondheid en het ministerie van Onderwijs.
Toch geen onbelangrijke posities zou je zeggen. Een nieuwe minister van Gezondheid is er nog steeds niet. Maar met Decotelli leek er wel weer een geschikte kandidaat voor de onderwijspost te zijn. Een econoom en oud-marineman die in ieder geval een stuk gematigder en minder omstreden leek te zijn dan zijn directe voorganger. Die presteerde het om het stempel van slechtste minister van Onderwijs ooit te krijgen, bedreigde de leden van het Hooggerechtshof en vluchtte uiteindelijk op de valreep naar de Verenigde Staten.
Maar zoals ik al schreef: Decotelli was dichtbij, maar haalde de eindstreep net niet. Vijf dagen na de aankondiging en één dag voor zijn beëdiging, voelde hij zich al gedwongen om de handdoek in de ring te gooien.
Het bleek namelijk dat zijn onderwijscarrière toch wat anders was verlopen dan dat Decotelli’s cv moest doen geloven. De universiteit in het Duitse Wuppertal ontkende dat hij daar een postdoc had gedaan. En volgens de Nationale Universiteit in het Argentijnse Rosário, verdedigde Decotelli daar nooit zijn dissertatie, waardoor hij geen recht heeft op de titel PhD, die hij op zijn cv had gezet. Bovendien lijkt het erop dat hij plagiaat heeft gepleegd bij het schrijven van zijn masterscriptie.
En dus kan Decotelli aan zijn cv nu hooguit de functie van ‘bijna-minister’ toevoegen, die hij welgeteld vijf dagen vervulde. Maar hij was afgelopen dinsdag niet de enige van wie Bolsonaro plotseling afscheid moest nemen. De kersverse presidentiële hond Augusto werd die dag namelijk opgehaald door zijn echte baasje.
Augusto Bolsonaro, die eigenlijk Zeus bleek te heten, was afgelopen maand in de buurt van het presidentieel paleis gespot, waar hij in zijn eentje over straat scharrelde. Nadat de prachtige witte Maremma berghond vervolgens eerst nog een dag in een opvang had doorgebracht, werd hij door de Bolsonaro familie geadopteerd. First Lady Michelle Bolsonaro zag zichzelf als zijn moeder. Hij kreeg zelfs een eigen Instagramaccount, waar hij in korte tijd duizenden volgers verzamelde. Op de eerste foto poseert Zeus op het grasveld bij het paleis, gekleed in een hesje met daarop de Braziliaanse vlag. Het bijschrift bij de foto luidt: ‘mijn nieuwe thuis’.
Maar hoewel de hond misschien wel genoot van de weelde waarin hij plotseling was beland, was hij niet echt thuis. Want ook zijn cv als ‘in de steek gelaten zielige hond’ bleek – niet geheel onverwacht – niet te kloppen. Hij had wel degelijk een baasje. En door alle aandacht voor het nieuwste lid van de Bolsonaro-familie herkende Zeus’ rechtmatige eigenaar zijn weggelopen hond en meldde zich uiteindelijk dankbaar bij het paleis.
En zo eindigde het sprookje voor zowel Decotelli als voor Zeus deze week voortijdig. Maar één ding moet je de hond toch nageven: Zeus had het warempel een week langer uitgehouden dan ‘bijna-minister’ Decotelli.
Deze column verscheen op 2 juli 2020 op de website van RTL Nieuws
Sandra Korstjens 