“Wist je dat het vandaag Internationale Mannendag is?” De Costa Ricaan met wie ik op pad ben, kijkt me triomfantelijk aan. “Dus je moet me eigenlijk feliciteren!” Even denk ik dat hij een grapje maakt. Ik wist namelijk oprecht niet dat er een internationale dag voor mannen bestaat.
“Hoezo hebben jullie een dag nodig?” reageer ik dan ook verbaasd. “Is het niet bijna altijd mannendag?” Hij moet er smakelijk om lachen. Hoewel ik het niet per se als goede grap bedoelde. Je kunt tenslotte moeilijk beweren dat mannen zich in een achtergestelde positie bevinden.
Op internet lees ik later dat de Internationale Mannendag op 19 november bedoeld is om ‘positieve rolmodellen te promoten; discriminatie van mannen onder de aandacht te brengen; de man-vrouw relatie te verbeteren; de gelijkwaardigheid tussen mannen en vrouwen te bevorderen en de positieve mannelijke bijdragen aan de samenleving, familie, kinderzorg, huwelijk en milieu te erkennen’.
Een hele mond vol en ik ben geloof ik nog steeds niet helemaal overtuigd van de zin van deze dag. Maar ik besluit ’s avonds toch mijn eigen man op te bellen om hem te feliciteren. Niet dat hij van het bestaan van de Internationale Mannendag op de hoogte was. Maar hij blijkt wel uitgerekend vandaag in Brazilië in een pizzeria te zitten met twee andere vaders en hun dochters. De vrouwen, onder wie ikzelf, zijn allemaal weg vanwege hun werk.
Wat dat betreft zit het qua gelijkwaardigheid dus eigenlijk best goed. Maar moet ik daarom meteen uitgebreid stilstaan bij hun ‘positieve mannelijke bijdrage aan de kinderzorg’? Het lijkt me toch niet meer dan logisch dan dat mannen ook voor hun eigen kinderen zorgen.
Toch blijken de heren – afgezien van mijn eigen man – er zelf nog wel aan te moeten wennen. Ik begrijp in ieder geval dat de meesten niet heel blij zijn met de afwezigheid van hun echtgenotes. En dan vooral in het opzicht dat ze er opeens alleen voor staan met de kinderen.
Eén van de dames heeft net een nieuwe baan in de plastische chirurgie sector. Een industrie met vooral veel vrouwen als klanten. Maar ook dat is de afgelopen jaren aan het veranderen. Zo zijn er steeds meer mannen die een borstcorrectie willen en hun overtollige vet laten wegzuigen. Alleen al in Brazilië is het aantal cosmetische ingrepen bij mannen de afgelopen vijf jaar verviervoudigd.
Niet zo gek misschien, want het eisenpakket van veel vrouwen lijkt er steeds pittiger op te worden. De mannen horen er goed verzorgd bij te lopen, moeten een gespierd lichaam hebben, een goed salaris verdienen, voor de kinderen zorgen, het huishouden doen, hun emoties durven laten zien en tegelijkertijd juist ook een beetje dominant zijn. Best ingewikkeld lijkt me. En helemaal als je bedenkt dat de echte alfaman nog altijd het beste scoort bij de vrouwen.
Daar lopen er hier in Latijns-Amerika op een of andere manier trouwens juist opvallend veel van rond. Zelf ben ik geloof ik nog niet helemaal overtuigd van hun aantrekkingskracht. Gelukkig voor mijn eigen Nederlandse man zou ik willen zeggen. Hoewel ik hem plechtig moest beloven dat ik zou schrijven dat hij uiteraard ook zo’n stoere alfaman is. Dus bij deze schat. Het was tenslotte jouw dag.
Deze column verscheen op 21 november 2019 op de website van RTL Nieuws
Sandra Korstjens 