Een hypnotiserende vloed water stort aan alle kanten naar beneden. Terwijl ik het fascinerende schouwspel in me opneem, zorgt de zachte wind voor kleine druppeltjes op mijn armen en gezicht. Boven het kolkende water verschijnt opeens een prachtige regenboog. Het is al de vijfde keer dat ik op deze plek ben. Maar vervelen doen de watervallen van Iguazu nooit.
Dit natuurwonder vlakbij het drielandenpunt van Brazilië, Argentinië en Paraguay trekt jaarlijks honderdduizenden bezoekers. Door een plateau in de Iguazu-rivier zijn er wel 275 watervallen ontstaan. De een nog groter dan de andere.
Hoeveel water precies naar beneden valt, hangt er vanaf hoeveel regen er is gevallen. In de vijf keer dat ik de watervallen al heb bezocht, zagen ze er dan ook nog nooit hetzelfde uit. In de jaren zeventig zijn ze zelfs een keer vrijwel opgedroogd. Onvoorstelbaar, als je het bulderende water nu ziet.
Maar toen ik er afgelopen maand was, bleek er wel een stuk minder water naar beneden te komen dan tijdens mijn vorige bezoekjes. En daardoor zag ik opeens iets dat me nog niet eerder was opgevallen: duizenden fonkelende muntjes in het water aan de voet van een van de grootste watervallen. Bezoekers blijken die er in te gooien om vervolgens een wens te doen.
Maar de watervallen van Iguazu zijn natuurlijk geen Trevifontein in Rome, waar de munten makkelijk uit gehaald kunnen worden. In Iguazu liggen ze eigenlijk tussen twee watervallen in. Een paar meter verder stort het water zich opnieuw de diepte in. De brandweer moet er dan ook met touwen, wetsuits en helmen aan te pas komen om de boel af en toe op te ruimen. Zij liever dan ik.
Door het lage water dit jaar kon er onlangs een recordhoeveelheid muntjes uit de waterval worden gehaald: in totaal meer dan driehonderd kilo met een waarde van drieduizend euro. Hoe lang ze er hebben gelegen valt niet te zeggen. Maar sommige munten zijn al meer dan twintig jaar niet meer in omloop.
Het probleem is: hoe langer de munten er liggen, hoe groter de kans op milieuschade. Het lijkt misschien leuk, een wens doen bij één van de grootste watervallen ter wereld. Maar als munten lang in het water liggen komen er vaak metalen zoals nikkel en koper vrij. Ook kunnen ze per ongeluk door vissen en vogels worden opgegeten.
Ik wil dan ook graag één wens doen: dat er geen muntjes meer in het water worden gegooid. Dat zou toch geen probleem mogen zijn. Want wat heb je eigenlijk überhaupt te wensen als je al bij deze magische watervallen staat?
Deze column verscheen op 7 november 2019 op de website van RTL Nieuws
Sandra Korstjens 