Mijn handen zijn net ijsklompjes. Ik trek de fleecedeken nog wat verder over mijn schouders. Dikke sokken moeten mijn voeten beschermen tegen de kou die uit de vloer optrekt naar boven. Mijn stijve vingers typen net iets langzamer dan normaal.
Wie denkt dat het in Brazilië altijd lekker warm is, heeft het mis. Hier op het zuidelijk halfrond is het op dit moment winter. En grote delen van het land werden deze week opgeschrikt door een ongekende golf kou die rechtstreeks afkomstig was uit het poolgebied. Op sommige plekken daalde de temperatuur ’s nachts tot onder het vriespunt. Mijn woonplaats São Paulo beleefde zondag de koudste dag in drie jaar tijd. ‘s Ochtends was het slechts 6,5 graad.
Ik dacht altijd dat Nederlanders vrij geobsedeerd waren met het weer. Bij de eerste vlokjes sneeuw is ons land al in rep en roer. En bij warm weer komt zelfs het Nationaal Hitteplan uit de kast. Zo’n plan voor koude dagen heb ik hier in Brazilië nog niet gezien. Maar het scheelt niet veel.
De kou was namelijk het gesprek van de dag. De Brazilianen gooiden alles in de strijd om warm te blijven: dikke jassen, sjaals, handschoenen, warme mutsen en ouderwetse oorwarmers. Zelfs honden kregen jasjes aan.
Nu zijn de meeste Brazilianen dan ook flinke koukleumen. Als ik mijn dochter ‘s ochtends bij de crèche aflever in een T-shirt omdat het 22 graden is, dan krijg ik haar ’s middags standaard terug in een trui. Die ze één minuut later vaak alweer heeft uitgetrokken. Ze mag dan hier geboren zijn, haar Nederlandse genen zijn blijkbaar best sterk.
Als Nederlander word ik hier dan ook vaak als een soort ‘kou-expert’ gezien. Niet helemaal terecht als je het mij vraagt. Ten eerste ben ik zelf helaas wel een enorme koukleum. En ten tweede ben ik gewend aan centrale verwarming.
Het probleem op dit moment in Brazilië is namelijk niet eens dat het buiten koud is. Gek genoeg leek het de afgelopen dagen binnen in mijn huis vaak veel kouder dan daarbuiten. De huizen zijn vaak slecht geïsoleerd en bovendien heeft dus niemand centrale verwarming. Daardoor lijkt vooral mijn slaapkamer wel een soort vrieskist. En in mijn kantoor werk ik deze dagen met twee truien aan en een fleecedeken om me heen.
Maar uiteindelijk heb ik natuurlijk niets te klagen met mijn winterkleren en mijn warme bed. In tegenstelling tot de 20.000 mensen die alleen al in São Paulo op straat wonen. Zij probeerden de afgelopen dagen warm te blijven met uitgedeelde dekens en door dicht tegen elkaar aan te slapen. Toch kwamen vier van hen door de kou om het leven.
Gelukkig trekt de poolkou intussen langzaam weg en wordt het gewoon weer normaal Braziliaans winterweer. En met twintig graden en een zonnetje is dat voor alle koukleumen hier een stuk aangenamer.
Deze column verscheen op 11 juli 2019 op de website van RTL Nieuws
Sandra Korstjens 