Ademloos tuur ik uit het raampje van het kleine vliegtuigje. Overal onder me zie ik bomen. Een dik groen golvend tapijt dat een groot deel van Ecuador bedekt. Piloot Rubens ziet me kijken. “Mooi he?”, lacht hij. Dan valt mijn blik op zijn arm. De huid is net zo golvend als het landschap onder ons. Alsof alles is gesmolten en daarna weer aan elkaar geplakt.
“Wat is er met je arm gebeurd?”, vraag ik. Ik zie Rubens’ gezicht betrekken. Hij twijfelt even voordat hij antwoord geeft. “Dat is een brandwond”, zegt hij dan, duidelijk nerveus hoe ik zal reageren. “Mijn lichaam is voor zeventig procent verbrand toen ik jaren geleden ben neergestort.”
Ik geef toe dat dit niet bepaald het fijnste verhaal is om te horen als je honderden meters boven een uitgestrekte jungle vliegt. Maar ik kan mijn nieuwsgierigheid niet bedwingen en vraag naar de details. “Ik vloog toen nog voor een andere maatschappij”, vertelt Rubens. “Eentje die niet in alle vliegtuigen gloednieuwe motoren had. Toen ik op een dag in mijn eentje onderweg was, viel midden in de lucht de motor plotseling uit. Het is een wonder dat ik het heb overleefd.”
Ik luister naar het gebrom van de motor en word een beetje misselijk bij het idee dat die zomaar zou kunnen uitvallen. “Maar in deze vliegtuigjes zitten alleen maar nieuwe motoren”, voegt Rubens er snel aan toe, duidelijk met het idee om mij op m’n gemak te stellen. “Maar durfde je dan nog wel terug de lucht in?” vraag ik. “Ja, daar was mijn moeder ook niet zo blij mee”, lacht hij alweer. “Maar ik kan niet zonder vliegen.”
Kleine vliegtuigjes zijn in grote delen van Latijns-Amerika vaak de enige optie om van a naar b te komen, als je niet dagenlang onderweg wilt zijn. Ze worden gebruikt door politici, toeristen, rijke ondernemers en ook door artiesten.
Zoals de Braziliaanse zanger Gabriel Diniz. In januari schreef ik nog een column over hem en zijn gigantische zomerhit ‘Jenifer’, die ik maar moeilijk uit mijn hoofd kreeg. Ook nu zit Jenifer weer in mijn hoofd. Maar helaas vanwege een droevige reden. Gabriel Diniz stapte maandagochtend namelijk ook in een klein vliegtuigje. De avond ervoor had hij een concert gegeven en hij wilde naar zijn vriendin die die dag jarig was. Maar onderweg stortte het vliegtuigje neer. Gabriel en de twee piloten die aan boord waren, waren op slag dood. Tot groot verdriet van de Brazilianen, die hem deze week massaal herdachten.
Waardoor het ongeluk precies is veroorzaakt, is nog onduidelijk. Maar het vliegtuigje was eigenlijk alleen bedoeld om mee te trainen en had geen vergunning om passagiers te vervoeren.
Het vliegtuigje waarin ik in Ecuador zit, heeft dat als het goed is wel. En ondanks Rubens’ afschuwelijke verhaal voel ik me naast hem eigenlijk best veilig. Maar hoe goed hij ook kan vliegen en hoe prachtig het uitzicht ook is: ik ben blij als ik uiteindelijk weer veilig op de grond sta.
Deze column verscheen op 30 mei 2019 op de website van RTL Nieuws
Sandra Korstjens 