Ik had hem via internet gevonden. Maar het gevaar van internetdates is natuurlijk dat je van tevoren niet weet of het klikt. Hij was anderhalf uur later dan afgesproken. Dat was al een slecht teken. En toen ik de deur opendeed, zag ik eigenlijk meteen dat dit geen ‘match made in heaven’ was. Maar toen was het al te laat.
Mijn ‘gehuurde echtgenoot’ stapte voordat ik iets kon zeggen over de drempel. Hij sleepte een karretje met een stuk of tien houten kisten achter zich aan. Die begon hij één voor één uit te stallen op de vloer van mijn woonkamer. Zijn openhangende overall liet een stuk meer bierbuik zien dan gewenst.
Voordat jullie allemaal gekke ideeën krijgen over het takenpakket van deze echtgenoot: in Brazilië wordt een klusjesman een ‘marido de aluguel’ genoemd, een ‘huurechtgenoot’. Het seksisme druipt natuurlijk aan alle kanten van deze term af. Want het impliceert al meteen dat hij klusjes komt uitvoeren die eigenlijk de taak zouden zijn van de man des huizes.
Wat natuurlijk onzin is, want waarom zou mijn man wel blij moeten worden van een beetje boren en ik niet? Maar goed, bij ons thuis wordt helaas niemand er gelukkig van. Meubels met een duidelijke handleiding knutselen we nog wel in elkaar. Maar verder dan een hamer en schroevendraaier reikt onze gereedschapskist niet. Dus besloot ik na onze verhuizing toch maar eens zo’n huurechtgenoot in te schakelen. Die kon dan mooi alle overgebleven klusjes in één keer fixen.
Ideaal zou je zeggen. Maar een ongekend succes was het helaas niet. Mijn echtgenoot voor de dag presteerde het om zichzelf na vijf minuten al te verwonden en het bloed op onze witte muur te smeren. Ook was mijn aanwijzing om de lamp in het midden boven te eettafel te hangen, blijkbaar niet duidelijk genoeg. En dan werd hij ook nog eens om de haverklap onderbroken door potentiële nieuwe klanten die op zoek waren naar een huurechtgenoot.
Na uren zwoegen was hij eindelijk klaar met het – in mijn ogen – bescheiden lijstje aan klusjes. Ik had het idee dat we allebei opgelucht waren dat er een einde kwam aan onze kortstondige relatie.
’s Avonds schoof ik uitgeput aan tafel bij mijn permanente echtgenoot. Onder een scheve lamp helaas. Maar ach, zoals mijn eigen man uiteindelijk opmerkte: “Perfectie is ook maar saai.”
Deze column verscheen op 28 maart 2019 op de website van RTL Nieuws
Sandra Korstjens 