Het is de tijd van het jaar. Als ik tenminste de Brazilianen om me heen mag geloven. Feit is dat een groot deel van São Paulo momenteel koortsig loopt te snotteren en te hoesten. Ook ik was deze week één van de gelukkigen. En dus kroop ik als echte Nederlandse met een paracetamolletje achter de kiezen mijn bed in. Wachtend op het moment dat ik me weer beter zou voelen.
Een aanpak die nog altijd op grote verbazing kan rekenen bij veel Brazilianen. Want als je ziek bent, dan ga je naar de dokter. Logisch toch? Vaak leg ik uit dat je in Nederland op je eerste dag met koorts waarschijnlijk te horen krijgt: “Kijk het even aan en kom anders over een paar dagen maar terug.” De meeste Brazilianen weten dan niet wat ze horen. “Maar bij jullie is alles toch zo goed geregeld?”
Mijn Braziliaanse vrienden vinden mij waarschijnlijk een ontaarde moeder, omdat ik mijn peuterdochter niet meteen naar een arts breng als ze koorts heeft. Maar ik merk dat het ‘even aankijken’ ook bij mij vrij diepgeworteld zit.
Natuurlijk zijn daar allemaal goede en logische argumenten voor te bedenken: veel mensen met griep knappen zonder medicijnen binnen een week vanzelf weer op, de gezondheidszorg zou anders veel te duur worden en bovendien heb ik met hoge koorts vaak helemaal geen zin om mijn huis uit te gaan.
Toch heb ik hier geleerd dat uitzieken niet altijd de beste optie is. Ik kan me nog goed de keer herinneren dat ik al drie dagen in bed lag te zweten met een bonkend hoofd. Ik voelde me zo ellendig dat ik besloot om het advies van alle Brazilianen om me heen toch maar eens op te volgen. Ik sleepte mezelf naar de eerste hulp van het particuliere ziekenhuis bij mij om de hoek. Toen ik enkele uren later naar buiten liep, vroeg ik me af waarom ik dat in vredesnaam niet eerder had gedaan. Een vochtinfuus en een medicijnencocktail hadden ervoor gezorgd dat ik me bijna als herboren voelde.
Natuurlijk scheelt het dat je hier als welvarende patiënt altijd meteen serieus genomen wordt. Op zich vrij logisch in een particulier systeem. Hier ben je als patiënt een goed betalende klant en klant is koning. Helaas heeft dat systeem ook een keerzijde. Het gevolg van al die doktersbezoeken is dat particuliere verzekeringen duur zijn. Een groot deel van de Brazilianen is daarom aangewezen op de publieke zorg. Daar zijn de wachtlijsten over het algemeen enorm lang en krijgt niet iedereen die zorg die hij verdient.
De mentaliteit blijft overigens hetzelfde, of een Braziliaan nu arm of rijk is. Als je ziek bent, dan moet je naar een dokter. Of op z’n minst een medicijn innemen. Drogisterijen met daarin een apotheek zijn hier dan ook op bijna elke straathoek te vinden en vaak 24 uur per dag open. Ik kan uit ervaring zeggen dat dat ook best handig is als je ’s nachts ontdekt dat de luiers op zijn.
Op de eerste dag met koorts naar de dokter rennen doe ik nog steeds niet. Maar ik denk dat ik deze week ook wel wat Braziliaanser had mogen zijn. Dan had ik deze column misschien hoofdpijnvrij kunnen schrijven.
Deze column verscheen op 3 mei 2018 op de website van RTL Nieuws
Sandra Korstjens 