Dat ik ervan geniet, begrijp ik soms ook niet helemaal. Maar ik vind autorijden zo leuk, dat ik zelfs in mijn woonplaats São Paulo graag achter het stuur kruip. Ook al ben je hier in een half uur zo vier hartverzakkingen en drie bijna-botsingen verder. En heb je bovendien kramp in je nek omdat je constant moeten kijken of er niet een motor met tachtig kilometer per uur tussen de rijen langzaamrijdende auto’s doorschiet.
Brazilianen staan dan ook niet bekend als briljante automobilisten. Zelfs in hun eigen land niet. Zonder richting aangeven van rijbaan wisselen, plotseling bovenop de rem staan, bumperkleven, bellen achter het stuur en over de busbaan rijden: ik kijk hier eigenlijk nergens meer van op. Als ik netjes voor een zebrapad stop, staren de verbaasde voetgangers me vaak aan alsof ik van een andere planeet kom. En een oranje stoplicht betekent hier niet ‘stop als het kan’, maar ‘trap je gaspedaal nog even zo hard mogelijk in’.
Toen ik deze week op het nieuws zag dat er enorm veel wordt gefraudeerd bij autorijscholen, verbaasde me dat dan ook weinig. Want op papier klinkt het allemaal heel mooi. Je zou eigenlijk een fantastische chauffeur moeten zijn als je de Braziliaanse regels allemaal volgt. Om je rijbewijs te halen moet je hier namelijk maar liefst 45 uur theorieles volgen en minimaal 25 uur praktijkles. Verplicht. En daarna krijg je uiteraard ook nog examens.
Je zou zeggen dat je na 45 uur theorieles de verkeersregels moet kunnen dromen. Maar het probleem zit hem natuurlijk juist in die belachelijke hoeveelheid uren. Het zijn er zoveel dat mensen proberen om eronderuit te komen. De lessen bevorderen wat dat betreft vooral corruptie, in plaats van beter rijgedrag. En de autorijscholen werken er maar al te graag aan mee.
Om er zeker van te zijn dat mensen daadwerkelijk naar de theorielessen toegaan, bedacht de Braziliaanse overheid jaren geleden al een oplossing. Elke leerling moet zich aan het begin en aan het einde van de les registreren door middel van een vingerafdruk. Op die manier zou niemand de lessen kunnen skippen.
Maar voor de autorijscholen telt natuurlijk vooral of een klant betaalt. Als mensen niet naar de lessen willen, is dat misschien zelfs wel lekker makkelijk voor hen. En dus bedachten sommige scholen een manier waarop hun leerlingen de controle kunnen omzeilen. Er wordt dan een siliconen vingerafdruk gemaakt en die wordt voor en na de les op het apparaatje gelegd om te scannen.
Om ook dit soort fraude tegen te gaan, worden de regels komende maand nog verder aangescherpt. Er komen nieuwe scanners, die niet alleen de vingerafdruk registreren, maar ook de temperatuur van de huid en de hartslag zullen meten. Allemaal om te zorgen dat er geen siliconen vingers meer kunnen worden gebruikt en dat mensen echt hun theorielessen bijwonen.
Nu alleen nog iets bedenken om iedereen ook nog te laten opletten tijdens al die lesuren.
Deze column verscheen op 31 augustus 2017 op de website van RTL Nieuws
Sandra Korstjens 