Vanuit het vliegtuig kun je het goed zien: kilometers jungle die zich uitstrekt vanaf het Colombiaanse stadje Cúcuta. Een onherbergzaam gebied aan de grens met Venezuela, vol met smokkelaars, militairen en guerrillastrijders. De streek waar Derk Bolt en Eugenio Follender dagenlang doorheen moeten lopen, ploeterend om hun ontvoerders bij te houden.
Op aanraden van de meeste locals blijf ik zelf in Cúcuta, samen met vrijwel alle andere journalisten die verslag doen van de ontvoering. Het is een opvallend relaxed stadje, vooral als je bedenkt wat er in de omgeving allemaal gebeurt. Maar afgezien van de beklemmende hitte, lijkt de jungle met al haar gevaren hier ver weg. Op het centrale plein wordt geflaneerd, geflirt en kinderen voeren er de tientallen duiven.
De jonge lokale journalisten die verslag doen van de ontvoering lopen er onberispelijk bij: op hoge hakken en met keurig gepoetste schoenen. De mannen zijn allemaal fris geschoren en de vrouwen dik geplamuurd. Naast hen voel ik me bijna een soort slons. Eén van de verslaggeefsters raadt me zelfs aan om nog wat extra make-up op te doen. Stel je voor dat de kijkers zien dat we het warm hebben…
Intussen proberen hun leeftijdsgenoten bij de guerrilla hele andere zaken te camoufleren. Samen met Bolt en Follender slaan ze op de vlucht voor het leger, dwars door de jungle. Zwaarbewapend en op rubberlaarzen kappen ze een niet-bestaande weg door het oerwoud. Ze zijn afgesneden van de buitenwereld, terwijl wij, al dan niet met horten en stoten, live uitzenden vanaf verschillende plekken in de stad. Het contrast is enorm.
Dat Colombia een complex land is vol met tegenstellingen heb ik tijdens mijn eerdere reizen al gemerkt. De verschillen tussen arm en rijk, tussen mensen die streven naar vrede en degenen die de gewapende strijd nooit willen opgeven. Het verschil tussen mensen die de guerrilla haten en degenen die hen als hun vriend beschouwen, tussen ontwikkelde steden en dorpjes waar je alleen met een muilezel kunt komen en natuurlijk tussen plekken waar je heerlijk vakantie kunt vieren en de gebieden die absolute no-go areas zijn.
Zelfs op de vrijlatingsfoto’s van Bolt en Follender is het uiteindelijk het contrast dat me als eerste opvalt. De lange Derk Bolt die de hand schudt van een guerrillastrijder die amper boven zijn schouder uitkomt. Het wapen van de man lijkt bijna net zo groot als hijzelf. En toch is hij waarschijnlijk sterker dan de twee Nederlanders bij elkaar.
In mijn ogen is het een symbolische foto. Twee werelden die bij elkaar komen, zoals dat constant gebeurt in Colombia. Het zijn al die tegenstellingen die het tot een bijzonder ingewikkeld, maar ook fascinerend en prachtig land maken. Waar je overigens echt prima als toerist naartoe kunt. Maar de jungle van Cúcuta zou ik dan wel even overslaan.
Deze column verscheen op 29 juni 2017 op de website van RTL Nieuws
Sandra Korstjens 