Criminelen die worden vrijgelaten voordat hun straf erop zit, het blijft voer voor verhitte discussies. Niet alleen in Nederland, ook hier in Brazilië. Vooral natuurlijk als het gaat om een beroemde voetballer die zijn minnares heeft laten vermoorden.
Keeper Bruno Fernandes de Souza ontmoette model Eliza Samudio op een feestje in 2009. Eliza raakte ongepland zwanger van Bruno en hij probeerde haar tot abortus te dwingen. Dat weigerde ze. Na de geboorte van hun zoontje eiste Eliza dat Bruno alimentatie zou gaan betalen. Vervolgens verdween ze spoorloos.
Later bleek dat Eliza samen met haar zoontje door vrienden van Bruno was opgehaald en meegenomen naar het vakantiehuis van de voetballer, honderden kilometers verderop. Ze werd dagenlang vastgehouden, gemarteld en gewurgd. Haar lichaam werd in stukken gesneden en gedeeltelijk aan Bruno’s honden gevoerd.
Bruno ontkende betrokkenheid bij de moord, maar in 2013 werd hij veroordeeld tot een straf van ruim 22 jaar. Toch kwam hij een paar weken geleden alweer vrij. En niet omdat je hier vanwege goed gedrag je straf niet helemaal hoeft uit te zitten. In Bruno’s geval had de reden voor zijn vrijlating niets met hem te maken, maar met het belachelijk trage Braziliaanse rechtssysteem. De keeper was namelijk in hoger beroep gegaan. En omdat er na een paar jaar nog altijd geen uitspraak was gedaan in het hoger beroep, mag hij dat nu in vrijheid afwachten.
Natuurlijk werkt dat niet zo voor elke willekeurige crimineel in de gevangenis hier. Integendeel: de meeste gevangenen zitten juist jarenlang vast zonder dat ze ooit een rechter hebben gezien of veroordeeld zijn. Maar als je zoals Bruno goede advocaten kunt betalen, dan is er opeens een stuk meer mogelijk.
En dat is niet het enige punt waarop er met twee maten wordt gemeten. Terwijl de meeste oud-gevangenen worden uitgespuugd door de maatschappij, tekende Bruno afgelopen maandag een contract bij Boa Esporte, een Braziliaanse club uit de tweede divisie.
Fans maakten zelfs alweer selfies met hem. Ongelooflijk, als je het mij vraagt. Want als het gaat om jochies uit de favela die mobieltjes jatten, lijkt geen straf hoog genoeg voor de Brazilianen. Een goede crimineel is een dode crimineel, is de opvatting van de meeste mensen hier. Maar dat geldt blijkbaar niet voor Bruno.
Dat de keeper vrijwel meteen na zijn vrijlating zelfs door meerdere clubs werd benaderd, vond ik op z’n zachtst gezegd dan ook bizar. Al is het maar omdat hij zeven jaar lang niet heeft gespeeld. Waarom stonden de clubs dan in de rij om hem te contracteren? Zou het vanwege de gratis publiciteit zijn?
Als dat zo is, vraag ik me af of het een goede keuze was. Want naast de fans die selfies maakten en zijn terugkeer op het voetbalveld toejuichten, waren er ook genoeg supporters van Boa Esporte die helemaal niets begrepen van de beslissing van hun club. Bovendien stapten afgelopen week vier sponsors van de club op.
Bruno zelf lijkt zich intussen van geen kwaad bewust. Na zijn vrijlating gaf hij verschillende televisie-interviews. Daarin zei de keeper dat ‘voetbal nu eenmaal het enige is dat ik kan’ en ‘het slachtoffer komt er niet mee terug als ik voor altijd vast blijf zitten’. Bovendien besloot Bruno opeens dat hij ervoor wilde vechten om zijn zoontje te zien. Hoewel hij daarna blijkbaar toch nog een helder moment had, want hij gaf toe dat dat laatste de grootste uitdaging van zijn leven zou worden.
Deze column verscheen op 17 maart 2017 op de website van RTL Nieuws
Sandra Korstjens 