Wat was hij blij vorige week. De 31-jarige Danilo, keeper van de Braziliaanse voetbalclub Chapecoense, had er met zijn ongelooflijke redding koelbloedig voor gezorgd dat zijn club de finale van de Copa Sudamericana had bereikt. Het was zonder twijfel het hoogtepunt van zijn carrière. Hij was de held van het team.
Maar nu, een week later, wil iedereen dat hij de bal gewoon had doorgelaten. Want dan hadden Danilo, 18 van zijn teamgenoten en 52 andere passagiers van hun gecharterde vlucht naar Medellín misschien nog gewoon geleefd. Danilo werd nog wel levend uit het wrak gehaald. Maar helaas was deze ongelooflijke redding van korte duur. Hij bezweek in het ziekenhuis alsnog aan zijn verwondingen.
Dat geluk en verdriet in sport dichtbij elkaar liggen weet iedereen. Maar dat het voetbalsprookje van Chapecoense zo ruw uit elkaar zou spatten, had niemand kunnen bedenken. Een club zonder glamour, zo schreef een collega van me vorige week nog over Chapecoense. Maar wel een club die een ongekende groei had laten zien.
In 2009 speelde het team uit het provinciestadje Chapecó nog in de vierde divisie van de Braziliaanse competitie. Slechts een paar jaar later hadden ze zich opgewerkt tot het hoogste niveau. Afgelopen zondag speelde het team zijn laatste wedstrijd, in het stadion bij mij om de hoek in São Paulo, tegen landskampioen Palmeiras. Een dag later vertrokken de spelers naar het Colombiaanse Medellín, voor wat de wedstrijd van hun leven had moeten worden.
Gisteravond klonk het Braziliaanse volkslied alsnog in het stadion in Medellín. De fans van Atlético Nacional brachten in het wit gekleed een indrukwekkend eerbetoon aan de in één klap weggevaagde Braziliaanse voetbalclub. Minutenlang zongen de Colombiaanse fans ‘Vamo, vamo, Chape!’, ‘Kom op Chape!’. Het waren dezelfde woorden die de spelers van de club een week eerder nog uitbundig hadden staan zingen in hun kleedkamer nadat ze wisten dat ze in de finale stonden.
Het was uiteindelijk de laatste wedstrijd die de spelers in hun thuisstadion zouden spelen. Deze week komen ze er weer terug. Tijdens een gezamenlijke herdenking zullen de omgekomen spelers nog één keer samen op het veld staan om toegejuicht te worden. Door hun eigen fans en door de rest van het land.
Want ook zonder finale zal Chapecoense in Brazilië voor eeuwig kampioen zijn.
Deze column verscheen op 1 december 2016 op de website van RTL Nieuws
Sandra Korstjens 