Niet alleen Sanne Wevers sleepte maandag historisch goud binnen op de Olympische Spelen. Ook de Braziliaanse polsstokhoogspringer Thiago Braz da Silva zorgde voor een grote stunt door favoriet Renaud Lavillenie te verslaan.
Door het optreden van het Braziliaanse publiek op de tribunes kreeg zijn gouden medaille toch een beetje een zwart randje. Elke keer als de Fransman moest springen, werd hij door het publiek uitgejouwd. Na afloop klaagde hij over het onsportieve gedrag van de Brazilianen. Lavillenie vergeleek zichzelf zelfs met Jesse Owens, de zwarte Amerikaanse sprinter die meedeed aan de Spelen in nazi-Duitsland in 1936.
Voor die vergelijking bood hij kort daarna zijn excuses aan, maar de Brazilianen waren blijkbaar zo gepikeerd dat hij de volgende dag bij de medailleceremonie weer de volle lading kreeg met een oorverdovend fluitconcert. Het zorgde ervoor dat de Fransman zelfs moest huilen.
Choquerend en onaanvaardbaar, zo noemde de voorzitter van het IOC het gedrag van de Brazilianen. Maar het probleem is dat Lavillenie niet het enige slachtoffer was van fluitconcerten. Want zo vriendelijk als de Brazilianen buiten de stadions zijn, zo onsportief kunnen ze zich gedragen op de tribunes. Zelfs als er geen Brazilianen meedoen.
Zo hoorde ik de Oranjefans tijdens de kwartfinale van de Nederlandse hockeymannen tegen Australië keurig ‘Holland, Holland’ roepen. Maar een fanatiek groepje Brazilianen dat partij had gekozen voor Nederland vond dat blijkbaar iets te braaf. Vervolgens schreeuwden ze ‘Oprotten Australië!’, hoewel dat nog een vrij nette vertaling is van wat er werd geroepen.
De fluitconcerten bij het beachvolleybal waren minstens zo tenenkrommend. Als de ‘verkeerde’ partij serveerde, deden de Brazilianen hun uiterste best om het spel te verstoren. Het waren taferelen die je normaal eigenlijk alleen in een voetbalstadion ziet. Wat dat betreft is dit gedrag misschien minder verrassend: de sportbeleving van Brazilianen is nu eenmaal gevormd door het voetbal. Maar dat is natuurlijk nog geen excuus.
De organisatie zit in ieder geval met de handen in het haar. Want hoe houd je deze enthousiaste ‘fans’ in bedwang? In het beachvolleybalstadion werd uiteindelijk omgeroepen dat de toeschouwers respect moesten tonen voor de tegenpartij. Alleen je eigen team aanmoedigen, zonder de tegenstander uit te fluiten, luidde de boodschap.
Ik denk dat die aanpak vrij kansloos is, aangezien die boodschap ook alweer door een fluitconcert werd overstemd. Maar er is gelukkig wel één voordeeltje: Brazilianen zijn vaak groot fan van onze Nederlandse atleten. Dus tenzij de Nederlanders tegen het gastland uitkomen, worden ze over het algemeen alleen maar heel hard toegejuicht.
Deze column verscheen op 18 augustus 2016 op de website van RTL Nieuws.
Sandra Korstjens 