De kracht van Rio

“Mij maakt het allemaal niets uit hoor! Maar jullie mogen hier helaas niet filmen.” Door een verkeerd geplaatste checkpoint zijn we op deze zonnige ochtend in Rio de Janeiro iets dichter bij het olympisch dorp gekomen dan de bedoeling was. Maar van boze gezichten is hier geen sprake.

Integendeel, de vriendelijke Braziliaan blijft zich maar verontschuldigen dat hij ons wegstuurt. En rijdt uiteindelijk zelfs voor de auto uit naar een plek waar we het dorp wél mogen filmen. De drie militairen die achterblijven zwaaien ons nog net niet na.

De kritiek op de Brazilianen was de laatste tijd natuurlijk niet van de lucht. Want met hun planning maakten ze niet bepaald indruk op de wereld. De nieuwe metrolijn die pas deze week werd geopend, het olympisch dorp dat eigenlijk nog helemaal niet klaar was en de vervuilde baai die zou worden opgeruimd, maar die nog steeds net zo smerig is als vijf jaar geleden.

Maar nu atleten en toeristen vanuit de hele wereld arriveren in Rio de Janeiro, kunnen de Brazilianen eindelijk laten zien waar ze wél goed in zijn: gastvrijheid. Het is de grootste kracht van de mensen hier. Iets waar ze wat mij betreft altijd al een gouden medaille voor verdienen. Maar nu lijken ze er met de Olympische Spelen nog eens een schepje bovenop te doen.

Misschien komt het omdat veel inwoners van Rio zich schamen voor de politieke en economische situatie in hun land en voor de slechte voorbereidingen op de Spelen. Maar ik hoor echt alleen maar positieve verhalen over de ‘Cariocas’, zoals de inwoners van de stad worden genoemd. Van omaatjes die aanbieden om te helpen met je boodschappen tot Brazilianen die je in hun beste drie woorden Engels toch de weg weten te wijzen.

Om het allemaal nog iets aangenamer te maken, zijn er ook nog eens tienduizenden vrijwilligers uit tientallen landen neergestreken in de stad. En hoewel veel van hen zelf ook nog een beetje de weg moeten vinden op het olympisch park, is de één nog vriendelijker dan de ander. Wie wordt er nu niet vrolijk van deze dame die mijn collega Alies tegenkwam bij de veiligheidscontrole voor het perscentrum:

Vergeten zijn we alle problemen natuurlijk nog lang niet. En er zullen er vast nog wel wat bijkomen. Maar het vergeven kost op deze manier een stuk minder moeite. Want dat beveiligingslek waardoor we opeens in verboden gebied bij het olympisch dorp stonden? Ach, dat is intussen vast wel gedicht.

Deze column verscheen op 4 augustus 2016 op de website van RTL Nieuws.


Geef een reactie

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s