Ik herinner me vooral veel zweet, benauwdheid en het feit dat ik bijna van mijn stokje ging door de hoge luchtvochtigheid. Bovendien nam ik als souvenir een pijnlijke oorontsteking mee naar huis.
Mijn ervaring met de Braziliaanse Amazone kun je dan ook moeilijk gezond noemen. Toch is juist dit enorme stuk jungle van levensbelang voor de gezondheid van de aarde en dus ook voor mij. Het gebied wordt niet voor niks ‘de longen van de wereld’ genoemd.
Helaas voor ons allemaal zijn die longen door de jaren heen steeds meer gaan lijken op die van een verstokte kettingroker. Door jarenlange illegale ontbossing is zo’n twintig procent van het regenwoud verdwenen. Bomen zijn omgehakt en de restanten platgebrand. Allemaal zodat de grond gebruikt kan worden voor veeteelt en landbouw.
Dat dit een groot probleem is, weten we natuurlijk al jaren. Net zoals iedereen allang begrijpt dat al die uitlaatgassen op de A2 ook niet bepaald goed zijn voor het milieu. En de smerige fabrieken in industrielanden helpen ook niet mee.
Om oplossingen te bedenken voor al die problemen en om afspraken te maken, komen volgende week in Parijs meer dan honderd regeringsleiders bij elkaar voor de jaarlijkse klimaatconferentie van de Verenigde Naties. Een belangrijke editie dit keer, want na twee weken moet er een nieuw klimaatakkoord op tafel liggen. De opvolger van het Kyoto-protocol dat in 2020 afloopt.
Als een van de grootste landen ter wereld en het land met het meeste regenwoud op aarde, is Brazilië een belangrijke speler op het gebied van klimaatverandering. Hun aanpak van de problemen is van belang voor ons allemaal.
Vooruitlopend op de top zei de Braziliaanse president Dilma Rousseff in september al dat Brazilië de uitstoot van broeikasgassen in 2030 met maar liefst 43 procent wil verminderen in vergelijking met 2005. Dat doel moet vooral bereikt worden door te zorgen dat er in 2030 geen illegale ontbossing meer plaatsvindt. Maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Want hoe houd je de controle over een grotendeels onbewoond gebied ter grootte van West-Europa?
Steeds meer Brazilianen zien ook de ernst van de problemen in. Hoewel ze zich aan de ene kant vaak verbolgen voelen over alle bemoeizucht met ‘hun’ Amazone, blijkt uit recent onderzoek in veertig landen ook dat mensen zich nergens zoveel zorgen maken om klimaatverandering als in Brazilië. Veel meer dan in de Verenigde Staten, Europa en Azië. Maar zorgen maken is natuurlijk nog niet hetzelfde als actie ondernemen.
Nadat het een tijdje beter is gegaan, nam de illegale ontbossing de afgelopen paar jaar dan ook weer toe. Vooral sinds in 2012 een nieuwe boswet werd aangenomen, waardoor bescherming van de Amazone juist moeilijker werd. En dus moet het regenwoud op veel plekken nog steeds wijken voor grote sojavelden. Als het nieuwe akkoord eenmaal getekend is, zal Brazilië deze trend toch echt moeten keren.
Nul procent illegale houtkap in 2030? Het zou fantastisch zijn. Maar ik denk dat Brazilië nog een lange weg te gaan heeft om de zwarte longen van de wereld weer echt groen en gezond te krijgen.
Deze column verscheen op 26 november 2015 op de website van RTL Nieuws.
Sandra Korstjens 