Ik ben nooit echt een hondenmens geweest. Ook geen kattenmens. Het werd in Nederland weleens aan me gevraagd en dan had ik het idee dat ik opeens moest kiezen. Terwijl ik gewoon sowieso niet veel van huisdieren moest hebben. Al die haren op de bank, niks voor mij.
Maar ik geef toe: ik ben om. En dat komt door Brazilië. Want hier is vrijwel iedereen een hondenmens.
Brazilianen zijn zelfs zo gek op honden, dat ze tegenwoordig meer honden dan kinderen hebben. Zo waren er in 2013 in het hele land 45 miljoen kinderen onder 14 jaar, terwijl de Brazilianen in totaal 52 miljoen honden in huis hadden. Dat blijkt uit een onderzoek dat deze week werd gepubliceerd.
Ruim 44 procent van de huishoudens heeft ten minste één hond in huis. Dat katten een stuk minder populair zijn, blijkt ook: in slechts 17 procent van de huishoudens loopt een kat rond.
Wat ik altijd fascinerend vind is, is dat de meeste Brazilianen kosten noch moeite sparen om hun hond er tiptop uit te laten zien. Zo is het op zaterdag in het winkelcentrum bij mij om de hoek altijd topdrukte bij de hondenkapper.
Achter het glas zie ik ze dan staan. Geduldig ondergaan de poedels en andere viervoeters hun behandeling. Met hun keurig gekapte haren wapperend in de wind van de föhn, alsof ze het nieuwste model zijn in een reclame voor hondenshampoo.
Als je hond hier midden in de nacht trek krijgt in superexclusieve brokjes, is dat trouwens ook geen probleem. Want dan kun je in veel grote steden terecht bij de winkelcentra voor dieren, die vaak 24 uur per dag open zijn. Ook handig natuurlijk als je om vijf uur ’s ochtends besluit om nog een hond te willen kopen.
Maar het meest bizarre fenomeen is waarschijnlijk het hondenmotel. Een motel in Brazilië is geen gewoon hotel, maar een plek waar je een kamer voor een paar uur huurt om met je partner naartoe te gaan. Of met je minnaar natuurlijk. Afijn, jullie begrijpen het idee.
Eigenaren die hun hond ook zijn of haar pleziertje gunnen, of die simpelweg een uitbreiding van hun hondenfamilie willen, kunnen dus terecht bij hondenmotels. Waar je dan van tevoren bijvoorbeeld een afspraak kunt maken met een andere hondeneigenaar. Of het echt populair is, weet ik niet. Bizar lijkt het me in ieder geval wel.
Toch bleek afgelopen week maar weer dat niet alle Brazilianen grote hondenvrienden zijn. Een vuilnisman reed een zwerfhond aan en gooide het gewonde dier daarna in de afvalpers.
En een van de honden van een goede vriend van me is laatst ook doodgegaan. Vergiftigd, zegt zijn vriendin, die dierenarts is. Volgens hen was het de buurman die niet zo blij was met zijn nieuwe buren. Terwijl ik zelden lievere honden ben tegengekomen dan die van mijn vrienden.
Want na bijna drie jaar in Brazilië kan ik nu met recht zeggen: ik ben een hondenmens. Voorlopig nog zonder hond, dat dan weer wel.
Deze column verscheen op 4 juni 2015 op de website van RTL Nieuws.
Sandra Korstjens 