Als ik af en toe even terug ben in Nederland is er altijd één ding dat me als eerste opvalt: de stilte. Vergeleken met Brazilië lijkt het wel alsof al het geluid gedempt wordt. Bussen, vrachtwagens en auto’s, gesprekken tussen mensen, alles is stiller. Zoveel stiller soms, dat ik in een grote winkel zelfs een keer de neiging had om te fluisteren.
Dat was natuurlijk wel erg extreem, maar als ik eerlijk ben vind ik die stilte altijd wel lekker. Maar ja, nu woon ik in een stad van 20 miljoen mensen waar de stilte ver te zoeken is. Waar je jezelf in restaurants vaak niet meer kunt verstaan, omdat de andere bezoekers zoveel lawaai maken. Waar je bussen al van een kilometer afstand hoort aankomen. En waar je ’s nachts regelmatig wakker wordt omdat het vuilnis wordt opgehaald.
Het altijd aanwezige lawaai is typisch zo’n cultuurding waar ik enorm aan moet wennen. En waar ik soms ook helemaal genoeg van heb. Net als sommige landgenoten die hier wonen. Zo las ik deze week op Facebook een bericht van een andere Nederlander in Brazilië die zich verwonderde over al het lawaai van motoren en vuilniswagens hier. Een bericht dat niet door iedereen werd gewaardeerd.
Want Brazilianen zijn soms net Nederlanders: klagen over hun eigen land kunnen ze als de beste, maar als een buitenlander kritiek heeft ligt dat een stuk gevoeliger. Dan is de gedachte al snel: “Dan ga je toch lekker terug naar je eigen land?”
Gelukkig krijg ik dat laatste zelf niet vaak te horen. Want als ze het al denken, dan zijn maar weinig Brazilianen direct genoeg om dat tegen je te zeggen. Terwijl ik hier toch ook een buitenlander ben, een allochtoon als je het zo wilt noemen. En zo goed geïntegreerd ben ik niet. Want ik eet graag Nederlandse kaas of hagelslag bij mijn ontbijt, kijk naar Nederlandse televisie en mijn Portugees is nog lang niet perfect.
Heb ik dan überhaupt het recht om te klagen over dingen die ik niet leuk vind hier?
Veel klagen is natuurlijk nooit goed en maakt je ook niet gelukkig, dat weet ik ook wel. En veel reden om te klagen heb ik helemaal niet. Maar ik loop nu eenmaal niet elke dag met een grote glimlach rond. Dat is niet realistisch. En dus klaag ik af en toe lekker over alle frustrerende dingen hier, het liefst tegen andere Nederlanders. Want die begrijpen dat het beste.
Zodat ik vervolgens weer van dit geweldige land kan genieten. Want die luidruchtige Brazilianen zijn vooral ook heel erg leuk.
Deze column verscheen op 23 april 2015 op de website van RTL Nieuws.
Sandra Korstjens 