Bij de bagageband op Schiphol zet ik mijn telefoon aan. Meteen stromen de mails en andere berichten binnen. Ik zie dat mijn koffer al aan komt rollen, dus scan ik snel met een half oog het laatste nieuws. Dan lees ik plotseling ‘vliegtuigongeluk in Zuid-Frankrijk’ op het kleine schermpje.
Ik schrik: op het moment dat ik nietsvermoedend ergens boven Parijs vloog, kwam verderop in hetzelfde land een toestel naar beneden. Ademloos lees ik de berichten. Baby’s, scholieren, gewone vakantiegangers: in totaal 150 mensen, in één klap weg. Een absolute nachtmerrie voor de nabestaanden.
Ik ben er stil van.
Voor veel mensen is vliegen door dit afschuwelijke ongeluk weer een beetje enger geworden. Ook voor mij. De eerste keer, als tienjarig meisje, vond ik het nog fantastisch. Maar het gekke is: hoe vaker ik vlieg, hoe minder prettig ik het vind. Intussen zie ik vliegen dan ook vooral als een noodzakelijk kwaad. Terwijl ik rationeel gezien heel goed weet dat in de auto stappen gevaarlijker is dan in het vliegtuig.
Vooral in mijn woonplaats, de miljoenenstad São Paulo, is het verkeer allesbehalve veilig. Op de snelweg halen automobilisten elkaar links en rechts in, motoren schieten overal tussendoor en af en toe steekt er zelfs een voetganger over. Tienduizenden Brazilianen komen per jaar dan ook door een verkeersongeluk om het leven. En toch stap ik daar rustig achter het stuur.
Terwijl ik in een vliegtuigstoel nooit helemaal ontspannen zit, vooral tijdens het opstijgen en landen. Bang is misschien niet het juiste woord, meer ongemakkelijk. Je zal dan ook niets aan me merken. Maar ik zie geregeld mensen die echt doodsbenauwd zijn.
Zoals laatst een Braziliaanse jongen. Redelijk stoer kwam hij nog binnenlopen: petje nonchalant op zijn hoofd, lachend en grapjes makend. Maar tijdens het opstijgen hadden zijn vrienden de grootste moeite om hem enigszins te kalmeren.
Als je het heel eng vindt, is het natuurlijk juist dapper als je toch instapt. Maar handig is anders.
De dag na het ongeluk rijd ik op de snelweg langs Schiphol. Het is bijna 24 uur later en ik moet denken aan al die mensen die gisteren op dit tijdstip nog nietsvermoedend in het vliegtuig zaten. Zouden zij moeite hebben gehad met instappen?
Even later gaat het op de radio over vliegangst. Volgens een deskundige is de beste aanpak om je angst onder ogen te zien. Gewoon blijven vliegen, want anders wordt je wereld steeds kleiner. Het klinkt me op een of andere manier wreed in de oren, een dag nadat de levens van 150 mensen eindigden op een of andere rottige berg in Frankrijk.
Toch volg ik zijn advies op. Want als correspondent in Latijns-Amerika heb je sowieso weinig keus. Maar als ik aan de statistieken denk, denk ik toch altijd: hoe meer ik vlieg, hoe meer kans op een ongeluk.
Verstand op nul dus maar. Want volgende week moet ik weer naar huis.
Deze column verscheen op 26 maart 2015 op de website van RTL Nieuws.
Sandra Korstjens 