Het zou zo het scenario van een spannende Hollywoodfilm kunnen zijn. Een politieke thriller met een zwart randje. Alleen blijft het plot van deze film voorlopig onduidelijk.
Even een flashback naar 1994: op 18 juli ontploft een zware bom bij een joods centrum in Buenos Aires. Het is de dodelijkste terroristische aanslag ooit in Argentinië. Vijfentachtig mensen komen om het leven.
De daders worden nooit opgespoord, maar er zijn sterke vermoedens dat Iran achter de aanslag zit.
Het onderzoek loopt vast, tot Alberto Nisman wordt benoemd tot speciaal aanklager.
Al snel beschuldigt Nisman de Iraanse oud-president en een aantal andere overheidsfunctionarissen ervan dat ze opdracht hebben gegeven voor de bomaanslag. Leden van Hezbollah zouden de aanslag hebben uitgevoerd.
De Iraniërs worden uiteindelijk op de opsporingslijst van Interpol geplaatst. Maar verder gebeurt er weinig, tot frustratie van Nisman.
Die wordt pas echt woedend als Argentinië en Iran de banden flink aanhalen.
Afgelopen week beschuldigde Nisman onder meer president Cristina Kirchner en minister van buitenlandse zaken Héctor Timerman ervan dat ze in het belang van een handelsakkoord met Iran zijn onderzoek hebben tegengewerkt. De president zou de hele zaak in de doofpot willen stoppen, beweerde Nisman.
Maandag zou Nisman zijn bewijs presenteren voor het Argentijnse Congres. Een hoogtepunt waar hij jaren naar toe had gewerkt. Maar zondag werd hij gevonden in zijn appartement. Dood in de badkamer. Met een pistool naast zich en een schotwond in zijn hoofd.
De man die de grootste terreuraanslag uit de Argentijnse geschiedenis onderzocht, dood onder verdachte omstandigheden. Was het zelfmoord? Waarom is er dan geen afscheidsbrief gevonden, waarom zaten er geen kruitsporen op zijn hand, en waarom zou de speciale aanklager er uitgerekend op zo’n hoogtepunt van zijn onderzoek een einde aan willen maken?
Maar als het moord is: wie zat er dan achter?
De president, zeggen tegenstanders van Cristina Kirchner. Zij reageerde in eerste instantie in een brief op Facebook op de dood van Nisman, die volgens haar alles weg had van zelfmoord. Later kwam ze met een hele andere verklaring.
Allerlei complottheorieën doen nu de ronde, in een land dat toch al uiterst gepolariseerd is, waar niemand politici vertrouwt en waar de sociale spanningen met de dag toenemen.
Was het maar zo eenvoudig als in de film. Dan wisten we nu zo langzamerhand wel wie de dader was. Maar in de Argentijnse werkelijkheid wordt de zaak er alleen maar mysterieuzer op en de verdeeldheid onder de Argentijnen steeds groter.
Deze column verscheen op 22 januari 2015 op de website van RTL Nieuws.
Sandra Korstjens 