Sandra Korstjens

In het vliegtuig onderweg naar Nicaragua ontvang ik een stapel papieren om in te vullen. Want je komt het Centraal-Amerikaanse land niet zomaar binnen. Naast de standaard douaneformaliteiten zie ik deze keer ook een papiertje dat gaat over mijn gezondheid. Of liever gezegd, over mijn ongezondheid.

Eén voor één vink ik de hokjes onder ‘nee’ aan. Of ik diarree heb. Of last van spierpijn.

Eenmaal op het vliegveld van de hoofdstad Managua worden we eerst langs twee dames met plastic handschoenen en mondkapjes geleid. “Even wachten, ja, nú op de stip gaan staan.” Van een veilige afstand meten ze mijn temperatuur op met een warmtecamera.

Later lees ik dat de angst voor ebola de reden achter deze uitgebreide controle is. De meeste vliegvelden in deze wereld controleren alleen passagiers die uit West-Afrika komen, maar vluchten daarvandaan komen in Nicaragua niet aan. Dus controleren ze simpelweg elke passagier die langskomt.

Geen idee wat er gebeurt als ik gewoon een griepje onder de leden heb. Natuurlijk is het prima dat ze hun land willen beschermen tegen ziektes. Maar er bekruipt me toch altijd een gevoel van schijnveiligheid.

Toch zijn de controles niet alleen bedoeld om ebolapatiënten op te sporen. Ook chikungunya is hier gevreesd. En dat gevaar is een stuk realistischer. Het is dan wel geen dodelijke, maar wel een uiterst vervelende ziekte die inmiddels in grote delen van Centraal- en Zuid-Amerika voorkomt.

Het verschil met de virusziekte dengue is klein. Beide worden overgebracht door muggen die overdag steken, door beide krijg je gewrichtskrampen en tegen beide is helaas nog geen medicijn gevonden.

En dus probeert ook de overheid in Nicaragua er alles aan te doen om deze ziektes tegen te gaan. Niet alleen door de controles op het vliegveld en het geven van tips over hoe je de ziekte kunt voorkomen, maar ook met meer drastische maatregelen. Ik heb ze zelf nog niet gezien, maar op internet staan foto’s van mannen in lichtblauwe pakken die met een soort rookmachines door de straten van Managua lopen.

Uitroken is blijkbaar het devies. En daarvoor worden pesticiden gebruikt. Ook niet bepaald gezond voor de rest van de buurtbewoners, lijkt me. Maar dat wordt blijkbaar voor lief genomen.

De koortscontrole op het vliegveld was gelukkig wat minder schadelijk. En jawel, ik kwam zonder problemen het land binnen. Helaas heb ik tijdens het schrijven van deze column wel weer een lading muggenbulten erbij gekregen. Toch nog maar wat extra antimuggenspray opspuiten. Want ik ben het land dan wel zonder ebola, chikungunya of dengue ingekomen, ik wil er ook graag weer gezond uit.

Deze column verscheen op 15 januari 2015 op de website van RTL Nieuws.