Boquete is een lieflijk toeristenplaatsje in Panama. Er zijn mooie groene bergen, een aangenaam klimaat en volop mogelijkheden om de natuur in te gaan. Typisch een plek die ik tijdens een vakantie graag zou bezoeken. Maar nu ben ik opeens voor mijn werk hier beland.
Bij het ontbijt zit een tafel verderop een grote groep Amerikaanse toeristen vrolijk lachend te kletsen. Ze hebben duidelijk zin in de dag. Overal op straat zie ik backpackers lopen, jonge mensen die waarschijnlijk een paar maanden door Centraal-Amerika reizen en de tijd van hun leven hebben.
Ruim een week geleden liepen de Nederlandse Lisanne Froon en Kris Kremers ook door deze straten. Ze waren al twee weken in Panama om Spaans te leren en waren net aangekomen in Boquete om vrijwilligerswerk te doen. Nu hangen hun foto’s door het hele dorp. Als ik de supermarkt uitloop zie ik hun vrolijk lachende gezichten op een poster staan. ‘Desaparecidas’, oftewel ‘vermist’, staat er in grote letters op geschreven.
Het blijft een bizar idee. De twee zouden vorige week dinsdagmiddag gaan wandelen. Sindsdien heeft niemand meer iets van hen gehoord. Of de twee in de bergen zijn verdwaald of dat er iets anders tragisch is voorgevallen is nog altijd niet bekend.
Ik ben al een paar dagen in Boquete en om eerlijk te zijn vind ik alle mogelijke scenario’s moeilijk voor te stellen. Want het wandelpad dat Lisanne en Kris van plan waren om te lopen leidt dan wel de jungle in, echt heel ingewikkeld is het ook weer niet. “Er zijn niet heel veel mogelijkheden om van het pad af te wijken”, hoor ik van een Nederlandse toeriste die de route net heeft gelopen.
En hoewel Latijns-Amerika natuurlijk een slechte naam heeft wat betreft veiligheid, is Boquete over het algemeen zonder problemen te bezoeken. Ingrid Lommers, de eigenaresse van de taalschool waar Lisanne en Kris les kregen, vindt het dan ook moeilijk om te geloven dat iemand hen heeft aangevallen of meegenomen: “Het is heel moeilijk om het je voor te stellen, omdat wij hier al zo lang wonen en ons zo veilig voelen. We hebben ook geen ervaring met studenten waar dingen mee gebeurd zijn. Niet eens berovingen voor zover ik me kan herinneren. Mensen voelen zich hier ontzettend veilig.”
Toch is het intussen wel duidelijk dat er iets helemaal verkeerd is gegaan. Wat dat dan ook mag zijn. De politie houdt alle opties open. Maar de meeste sporen wijzen volgens hen nog altijd naar het wandelpad. Meerdere getuigen zouden de meiden daar dinsdagmiddag hebben gezien.
Maar het is me al snel duidelijk hoe lastig getuigenverklaringen hier zijn als bewijs, op een plek waar regelmatig jonge blonde vrouwen rondlopen, die voor de inheemse bevolking vaak allemaal op elkaar lijken. Zoals de politiecommandant al tegen me zei: “Als ze jou hadden zien lopen, hadden ze waarschijnlijk ook gedacht dat je één van die vermiste meiden was.”
Deze column verscheen op 10 april 2014 op de website van RTL Nieuws.
Sandra Korstjens 