“Echt waar?” … “Waarom in vredesnaam?” Zomaar een greep uit de reacties van Nederlanders op mijn besluit om in São Paulo te gaan wonen. São Paulo, een monsterstad van beton waar altijd file staat. Waarom zou je daar vrijwillig gaan wonen? Helemaal als je ook de keuze hebt om naar Rio de Janeiro te gaan, met mooie stranden en groene heuvels.
De strijd tussen de twee reuzen Rio de Janeiro (ruim 6 miljoen inwoners) en São Paulo (ruim 11 miljoen inwoners) is te vergelijken met die tussen Amsterdam en Rotterdam, Barcelona en Madrid, en tussen New York en Los Angeles. Een strijd die nooit zal ophouden, en waarbij je het gevoel krijgt dat je wel móet kiezen.
Vooroordelen
Het is ook een strijd waarbij de nodige vooroordelen om de hoek komen kijken. Zo zien de Carioca’s (inwoners van Rio) de Paulistano’s (inwoners van São Paulo) bijvoorbeeld als workaholics die niet weten hoe ze van het leven moeten genieten. De Paulistano’s op hun beurt vinden de Carioca’s vaak maar oppervlakkig en klagen dat ze altijd te laat komen. En dat terwijl er genoeg Carioca’s en Paulistano’s zijn die elkaars stad nog nooit hebben bezocht.
Toch moet ik zeggen, zonder iemand te willen beledigen, dat er een kern van waarheid schuilt in deze vooroordelen. Mijn ervaring is dat de Carioca’s over het algemeen relaxter en minder met hun werk bezig zijn dan Paulistano’s. En ik vind de Carioca’s meer ‘Latino’, afgaand op het volume van hun gesprekken en de weidse armgebaren die daarbij horen. Ze gebruiken trouwens ook een stuk meer scheldwoorden dan de Paulistano’s.
Wat me verder opvalt is het verschil in kledingstijlen. Zelfs als het hoogzomer is in São Paulo moet ik vaak zoeken naar mensen in korte broeken met teenslippers. In Rio zie je juist altijd wel iemand op slippertjes over straat slenteren.
Keuze verdedigen
Dat Rio onder Nederlandse toeristen de populairste is van de twee, staat als een paal boven water. En nu ik in São Paulo woon, heb ik dan ook vaak het gevoel dat ik mijn keuze voor deze stad moet verdedigen. Maar Rio mag dan misschien meer ontspannen zijn, São Paulo leeft voor mij op een manier die je alleen in echte metropolen voelt. Het is een stad waar alles 24 uur per dag doordendert, en waar altijd iets te doen is: of je nu om 3 uur ’s nachts in een restaurant wil eten of om 6 uur ’s ochtends een hondje wil kopen.
Voor mij is São Paulo, als stad die nooit slaapt, dan ook het New York van het zuidelijk halfrond. En aangezien New York erg populair is bij Nederlanders is het toch eigenlijk gek dat São Paulo niet wat meer aandacht krijgt. Geloof me, het is echt de moeite waard.
En toch, als liefhebber van São Paulo ben ook ik niet ongevoelig voor de schoonheid van Rio. Het strand, het warmere weer, de Carioca’s die altijd doorbabbelen. Ik vind het heerlijk. Ik weet dat ik in november mijn tijdelijke huurappartement in São Paulo moet verlaten. En terwijl ik, op bezoek in Rio, deze week met mijn blote voeten over het warme zand van Copacabana loop, slaat de twijfel weer toe: moet ik hier misschien toch naartoe verhuizen? De innerlijke strijd is bij mij blijkbaar nog niet helemaal gestreden.
Deze column verscheen op 21 juli 2013 op de website van RTL Nieuws.
Sandra Korstjens 
já. de stad die nooit slaapt!. Tot het moment dat ik vanuit rio aankwam op het busstation Tiete en de laatste metro niet kon halen richting Butantã. Metros rijden dus maar tot 23.45u, niet erg laat voor een stad die nooit slaapt, een onaangename verassing dus.
Helemaal mee eens Joop. De metro hier is inderdaad een wereldstad niet waardig, want ze rijden niet alleen veel te kort, maar er zijn ook nog eens veel te weinig lijnen. Maar goed, da’s in Rio niet veel beter helaas.