Het lachende gezichtje van de kleine Emily kijkt me vanaf de foto stralend aan. Op 23 december zou ze vijf jaar oud zijn geworden. Slechts zo’n drie weken jonger dan mijn eigen dochter. Maar terwijl ik vorige week ‘lang zal ze leven’ voor mijn dochter zong en zij trots in het rond danste in haar nieuwe Frozenjurk, werd Emily afgelopen weekend begraven in de prinsessenjurk die haar moeder speciaal voor haar verjaardag had gekocht.
Want Emily kwam samen met haar zevenjarige nichtje Rebeca afgelopen vrijdagavond om het leven. De twee meisjes speelden voor de deur van hun oma’s huis in een favela in Rio de Janeiro toen ze geraakt werden door een verdwaalde kogel. Eén kogel, die Emily in haar hoofd trof en Rebeca in haar buik. Genoeg om het leven van beide meisjes en hun families te verwoesten.
Net zoals verdwaalde kogels in Rio de Janeiro eerder dit jaar al een einde maakten aan de levens van zes andere kinderen onder de twaalf jaar. Zoals de vierjarige Douglas die op z’n eigen verjaardagsfeestje werd doodgeschoten. Rayana van tien die samen met haar vader stierf omdat hij haar nog probeerde te beschermen toen er schoten klonken. En de achtjarige Anna Carolina die nota bene gewoon op de bank in haar woonkamer zat en televisie keek samen met haar vader.
Het aantal ligt nog hoger als je ook oudere kinderen meetelt. Bovendien werden nog eens veertien andere jonge kinderen dit jaar door kogels geraakt, maar zij overleefden het gelukkig. Het zijn droevige statistieken. De afgelopen jaren werden tientallen kinderen onbedoeld slachtoffer van het geweld in Rio de Janeiro. En hoewel elke dood weer diepe verontwaardiging oproept, verandert er uiteindelijk niets. Tot grote frustratie van alle nabestaanden. Zoals de moeder van de kleine Emily deze week zei: “Ik heb m’n dochter niet opgevoed zodat ze deel kon uitmaken van een statistiek.”
Volgens de familie van de meisjes werden de twee nichtjes geraakt door een politiekogel. De politie ontkent dat en het onderzoek loopt nog. Maar het zou geen uitzondering zijn. Volgens het Openbaar Ministerie wordt één op de drie geweldsdoden in Rio de Janeiro veroorzaakt door de politie. Een paar jaar geleden sprak ik nog met de moeder van de dertienjarige Maria Eduarda die op school was geraakt door een politiekogel en was overleden.
Dit jaar werd bekend dat de overheid van de deelstaat Rio de Janeiro een schadevergoeding van één miljoen Braziliaanse real aan de familie van Maria Eduarda moet betalen, omgerekend zo’n 160.000 euro. Het was in ieder geval een erkenning voor het onrecht dat hen was aangedaan, ook al bracht het Maria Eduarda natuurlijk niet terug. De rechter stelde de staat daar bovenop dan ook nog verantwoordelijk voor de blijvende psychologische behandeling die de familie van het meisje nodig heeft.
Ik kan me de pijn van de familie van Emily en Receba niet eens voorstellen. Alleen al van de gedachte aan het kleine meisje in haar prinsessenjurk in haar graf krijg ik tranen in mijn ogen. Laten we hopen dat Emily en Rebeca de laatste kinderen waren die op deze manier aan hun einde kwamen. Maar ik ben bang dat die hoop tevergeefs is.
Deze column verscheen op 10 december 2020 op de website van RTL Nieuws
Sandra Korstjens 