Sandra Korstjens

Het wapen voelt zwaar in mijn hand. Ik knijp één oog dicht en richt op het papier dat tien meter verderop hangt. Er staat het silhouet van een romp en een hoofd op getekend. Langzaam haal ik de trekker over. De kogel boort zich zo snel door het papier dat ik niet eens kan zien waar ik de gezichtsloze persoon precies heb geraakt.

“Heel goed!”, hoor ik naast me. Volgens André uit São Paulo, wiens pistool ik in handen heb, raakte ik de borstkas. Beginnersgeluk vermoed ik. Echt trots ben ik ook niet, terwijl ik best competitief kan zijn. Maar op het moment dat ik voor het eerst in mijn leven de trekker van een wapen overhaalde, voelde ik vrij weinig.

Best gek eigenlijk. Ik had denk ik verwacht dat het meer met me zou doen. De meeste leden op de schietclub waar ik bezoek ben, praten over het gevoel van macht en controle dat het afvuren van een wapen hen geeft. De focus die je nodig hebt om goed te schieten zou bovendien ook zorgen voor ontspanning. En van andere mensen weet ik dat ze het juist helemaal niets vinden, dat de wapens bij hen associaties en soms zelfs herinneringen oproepen van geweld en overvallen.

Brazilië is dan ook verdeeld als het gaat over wapenbezit. Volgens een recente opiniepeiling vindt 61 procent van de Brazilianen dat het bezit van wapens moet worden verboden. Maar de rest van het land ziet meer wapens in handen van de juiste mensen juist als een oplossing voor het enorme geweldsprobleem in Brazilië. In 2017 kwamen er ruim 63.000 mensen door geweld om het leven. Veertig procent van de Brazilianen is wel eens overvallen.

De voorstanders van wapenbezit vinden dat ze het recht hebben om zichzelf te verdedigen. Hun argument is: als een crimineel weet dat er een grote kans is dat iemand een wapen bij zich draagt, dan zal hij wel twee keer nadenken om diegene te overvallen. Dat klinkt op zich best logisch. Maar ik vraag me af of het echt zo simpel werkt. Veel jongens die hier in de criminaliteit belanden, lopen sowieso een grote kans om vroeg te overlijden. Ze zijn roekeloos, soms onder invloed van drugs. Logisch nadenken lijkt me niet hun sterkste punt.

Ik blijf het dan ook raar vinden om geweld niet met minder, maar met meer wapens in de samenleving te bestrijden. En toch is dat de koers die Brazilië nu is ingeslagen. Want de kersverse president Jair Bolsonaro loste deze week al een deel van één van zijn belangrijkste verkiezingsbeloftes in: hij tekende een decreet waardoor het voor veel Brazilianen makkelijker wordt om een wapen te kopen.

Gelukkig betekent dat nog niet dat ze die wapens ook allemaal mee de straat op mogen nemen. Daar gelden nog altijd veel strengere regels voor. Maar als het aan Bolsonaro ligt, gaat ook dat in de toekomst veranderen.

André van de schietclub heeft intussen ook zijn revolver in mijn handen geduwd. Het ding glimt en André kijkt er trots naar. Ik kan het niet helpen en moet denken aan westerns, waarin cowboys hun revolvers leegschieten op elkaar. De tegenstanders van Bolsonaro zijn bang voor nog meer wildwesttaferelen in hun land. Ik hoop alleen maar dat zij geen gelijk krijgen.